(Ο τίτλος που προηγήθηκε – δεν θα μπορούσε να είναι πιο ταιριαστός- καθώς και το εξαιρετικό και αμιγώς «εσωτερικό» κείμενο που ακολουθεί αποτελεί ανταπόκριση του φίλτατου Κωστή, που έκανε αυτό που δεν έκανε το blog. Έβαλε στην άκρη τα γεράματα και ακολούθησε τις λατρευτικές πρακτικές που μας κρατάνε ακόμα ζωντανούς. Τον ευχαριστώ πραγματικά για την ανταπόκριση.)
Τι είναι Μεγαλοπρέπεια; Μεγαλοπρέπεια αποπνέει η εικόνα του γερο-Θέοντεν όταν καλεί κοντά του για μια τελευταία φορά τους ελεύθερους ανθρώπους του Ρόχαν, μπροστά από τα τείχη της πολιορκούμενης Μίνας Τίριθ. Αποτελεί μια έννοια που εμπεριέχει την έντονη έκφραση συναισθημάτων δέους και συγκίνησης, συναισθήματα τα οποία σε (σπάνιες) περιπτώσεις προσθέτουν αριστοτεχνικά, μια νέα διάσταση στην υπνωτιστική, δραματική και (πάντοτε) εσωστρεφή φύση του black metal.
Τα στεγανά αυτού του ιδιώματος δεν μπορούν να συγκρατήσουν (ευτυχώς) το ποτάμι που είναι η μουσική των Emperor. Εδώ δεν θα βρεις μόνο πρόκες, νεκροταφεία και τσεκούρια, όλα στοιχεία της χειμαρρώδους γένεσης του ήχου, αλλά κυρίως στιγμές όπου απορείς. Απορείς πώς γίνεται στα 18 του ένας άνθρωπος να συλλάβει ένα δίσκο όπως το In The Nightside Eclipse, ενώ ο μέσος μεταλλάς στην ίδια ηλικία μαθαίνει να κατουράει εντός της λεκάνης. Αυτοί οι όχι και τόσο χαμογελαστοί Σκανδιναβοί λοιπόν, μας επισκέφτηκαν το περασμένο Σάββατο, 27 χρόνια (!) μετά την τελευταία τους εμφάνιση στην Ελλάδα. Η ζωντανή απόδοση του επιβλητικού ενορχηστρωμένου χάους των Emperor ήταν δίκαιη και έγινε πράξη.
Δεν θα αναλωθώ σε εκτενή σχόλια που αφορούν το χώρο διεξαγωγής, ο οποίος ήταν άρτιος σε θέμα ήχου και φωτισμού, θα επιμείνω όμως σε ορισμένα χρώματα από εκείνο το βράδυ. Όχι αγαπητοί φίλοι μου, δεν αναφέρομαι στο χρώμα της κιθάρας του κύριου Tveitan, που έμοιαζε με περιτύλιγμα σοκολάτας Lila Pause. Τα χρώματα τα οποία στοιχειώνουν τα δικά μου όνειρα τα τελευταία βράδια, είναι δύο. Το πρώτο είναι το χαρακτηριστικό μπλε, με το οποίο φιλοτέχνησε ο Kristian Wåhlin το εξώφυλλο του μνημειώδους In The Nightside Eclipse.Ένα ερεβώδες μπλε το οποίο έλουζε τη σκηνή καθ’ όλη τη διάρκεια της εκτέλεσης του «Into The Infinity Of Thoughts». Μια επική σύνθεση με διάρκεια κάτι παραπάνω από 8 λεπτά – η πρώτη μου επαφή με τη μπάντα σαν έφηβος, στο τέλος της οποίας θυμάμαι να ρωτάω τον κολλητό μου:
« Τα παίζουν ολόκληρα τα κομμάτια; »
Δεν μπορούσα να αντιληφθώ πώς είναι δυνατόν αυτές οι μακροσκελείς συνθέσεις να ξεδιπλώνονται τόσο μαεστρικά μπροστά μας και ταυτόχρονα να αφήνουν τη γεύση ενός απόηχου μεσαιωνικών (grim) παραμυθιών με αρχή, μέση και Επικό Τέλος. Η κορώνα στο κεφάλι των Emperor, το σημείο που ξεκινάει η μαγεία, βρίσκεται πάντα λίγο πριν το τέλος. Σαν να μην φτάνει η χιονοθύελλα από riffs, blastbeats και έξυπνα τοποθετημένα πλήκτρα, θα φροντίσω να σου τραγουδήσω καθαρά στο κλείσιμο, να σου αφήσω κάτι ακόμα να θυμάσαι. Θέλω να ταυτιστείς μαζί μου όταν καλώ σπαρακτικά το Πνεύμα της Νύχτας να παραλάβει την Ψυχή μου. Βαθύ πράσινο βγαλμένο από τα σωθικά του Θηρίου που ακούει στο όνομαAnthems To The Welkin At Dusk. Όταν η σκοτεινή φιγούρα στη μέση της σκηνής αναφώνησε «Ye Entrancemperium!», ήταν πλέον αργά. Το ταξίδι της Αναζήτησης έφτασε στο τέλος του, είτε βρήκες την απάντηση, είτε όχι. Τότε θυμήθηκα το χρώμα με το οποίο « ντύθηκε » η Μίνας Ίθιλ όταν την σκέπασε η Νύχτα.
Οι Emperor δεν παίζουν black metal, παίζουν Μεγαλοπρεπές Χάος.
ΥΓ. Ο Trym είναι ο Γονέας 1 όλων μας.
Setlist έτσι για το γαμώτο:
- Into The Infinity Of Thoughts
- In The Wordless Chamber
- Thus Spake The Nightspirit
- Ensorcelled by Khaos
- The Loss & Curse of Reverence
- With Strength I Burn
- Curse You All Men!
- Towards The Pantheon
- The Majesty of The Night Sky
- I Am The Black Wizards
- Inno A Satana
- Opus A Satana (Outro)
- The Burning Shadows Of Silence
- Ye Entrancemperium
- The Wanderer (Outro)
svartkorruption 